Kennismaking met yogadocent Marlet
Vroeger op de basisschool was ik altijd zo’n meisje dat als laatste werd gekozen voor gym. Ik was niet sportief, dook weg als er een bal naar me toe gegooid werd en een teamspeler was ik ook al niet. Paardrijden vond ik leuk en ik heb nog een blauwe maandag op jazzballet gezeten, maar dat was het dan wel. Ik was een ontzettend stijve hark!
Toen ik een jaar of 30 was zat ik niet zo lekker in mijn vel: mijn moeder was ernstig ziek en kwam helaas te overlijden, mijn relatie was zacht gezegd ‘lastig’ en het kantoorwerk wat ik deed vond ik ronduit vervelend en had er bovendien voor gezorgd dat ik kampte met behoorlijke pols- en schouderklachten. Daarnaast was door een gekke sprong van een paard waar ik op reed ook nog eens een wervel verschoven waar ik soms zoveel last van had dat ik er misselijk van werd…
Afijn, lang verhaal kort: ik werd naar een fysiotherapeut gestuurd en die vond dat ik maar eens moest leren ontspannen. Ik moest op yoga. Argumenten als ‘dat is niks voor mij, ik ben een stijve hark’ etc. werden resoluut weggewuifd en daar ging ik in mijn joggingbroek…
Yoga bleek echt het beste dat me kon overkomen op dat moment!
Benieuwd waarom en wil je meer lezen?
Kijk dan snel op mijn vernieuwde “Over mij” pagina!
